Dilenmenin bir başka versiyonu, mendil.
Bu karşınızdakine yumşamanızı sağlıyor; öyle ya dilenmiyor, sadece birşeyler satmaya çalışıyor diye düşünüyorsunuz.
Ayrıca burnunuza kadar mendili uzatıp sizi taciz edene karşı"aman kurtulayım şundan şeklindeki ruh halinize" hitabeden bir kılıf...
İnsan çocuk satıcılara üzülüyor, ama ya bunları hangi kategoriye koyacağız?
Gerçekten ihtiyacı olduğunu nasıl anlayacağız. koynunda falan bir tomar para çıkmayacağı ne mağlum..
O k
adar çoklar ve o kadar rahatlar ki...
Ah be Hilmi..
YanıtlaSilbu konuya yazamadan gecemedim, beni de hep düsündürür bu olay TR'ye gittigimde, izinlerde.
Tatil boyunca el cantamda hep agzina kadar mendillerle dolasirim... her gördügüm kücük cocuklardan mendil alicam diye..
Bir keresinde, Izmir'deyiz..kuzenlerim ve ben. Saat gece 12 falan... ufak bir kiz cocugu bir sokagin kenarinda oturmus mendi satiyor..icim gitti.
Cocuga, "sen nezaman eve gideceksin?" diye sordum.. "bunlarin hepsini sattigim zaman" dedi...
Elimi cüzdanima attim ve, "Onlarin hepsini aliyorum" dedim ve, "hadi simdi hemen evine git yat uyu" diye yolladim.
Kuzenim bana bakti ve, "Ayse... iyi güzel de.. hadi bugün kurtardin bu cocugu, erken döndü evine... peki yarin diger aksamlar ne olacak? Sen mi kurtaracaksin dünyayi?" dedi bana... hakliydi aslinda.. cok hakliydi...
Onlarin amaci da bu zaten sanirim, merhamet hissi uyandirmak...biliyorum ama... ben yine de cok üzülüyorum o cocuklara... o saatte, o yasta bir cocugun evinde, yataginda uyuyor olmasi lazimken, bizim ülkemizde (ve daha bircok ülkede) maalesef cocuklar birseyler satmakla mesguller..eve para getirmekle mesguller..
Bu sartlara sebep olan herkese ve herseye kahrediyorum!....