Hayat bize benziyordu ışıklar sönünce
Karanlık yanlarımızı saklıyorduk birbirimizden
Ellerimizde riya hüzmeli fenerler tutuşturup
Dikenli bakışlarımızla ve çıplak ayaklarımızla
Dikenlere basmadan yürümeyi umuyorduk
Hayat bize benziyordu, biz uslanmıyorduk.
Hayat bize benziyordu bir çocuğun gözlerinde
Elimizden alınan şekerlere ağlarken en başta
Her şeye ağlamayı öğreniyorduk zamanla
Elimize vurulup alınırken hayatlarımız
Kaderimiz olurdu alkışı hak etmeyen alkışlarımız
Hayat bize benziyordu, biz umursamıyorduk.
Hayat bize benziyordu, uçurumun kenarında
Düşmeden, düşmelerin korkusuna tutunuyorduk
Görüş dediğimiz sığlıklarda boğulurken rüyalarımız.
Altımızdan çekilip alınan dağlarda gölge arardık.
Yalanları hakikat, gerçeği büyük yalan sayardık
Hayat bize benziyordu, biz aldanıyorduk.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder