Kesik, mahcup bir ıslık

Kesik mahcup bir ıslık dudağında
Ellerin cebine hapsolmuş
Yere bakmayı ar sayar gurur
Sahte umursamazlığında.
Ve çekilir kenara dünya


İçinden ağlamayı öğrendiğinden beri
Susmaz tebessümlerin
Bir omuz istersin ama
Söylemeye varmaz dilin
Herhangi bir ruh-u duvara

---
Çırpar ellerini çaresizlik
Yalnızlık göbek havasında
Ayrılığın en mutlu günü, düğünü bu
Mutluluğun en kara
Bir çürük iskelede
Umut gider mezara.
---

Bir tebessüm düşer yüzünden
Acır yine de kalbin
İki kalbi bir aptal nedene
Heba edene.